Ο "ΑΓΙΟΣ" ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ, Η "ΟΣΙΑ" ΑΓΛΑΪΑ και ΟΙ 7 "ΜΑΡΤΥΡΕΣ" ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Όταν οι "κουλτουριάρηδες" της εποχής

στερεύουν από ιδέες και παράδες,

επιστρατεύουν και τις τελευταίες εφεδρείες, φαίνεται, 
που κληρονόμησαν από μανάδες πατεράδες και παππούδες, 

τα Ιερά και Όσια της φυλής και του Έθνους μας

για άμεση ρευστοποίηση και υλικό πλουτισμό!

ο "Άγιος" Κραουνάκης 
με τους "εσπειρωμένους" μάρτυρες

ΘΑ ΤΟΛΜΟΥΣΑΝ ΑΡΑΓΕ ΠΟΤΕ ΟΙ "ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ"

ΝΑ ΠΕΡΙΠΑΙΞΟΥΝ ΤΑ ΙΕΡΑ ΣΥΜΒΟΛΑ 

ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΥ;

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

 ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΑΓΜΑ

(ΣΤΑΜΑΤΗ ΕΣΥ ΜΑΣ ΤΟ 'ΜΑΘΕΣ ΑΥΤΟ!!!)

Δείτε παρακάτω δημοσιευμένη συνέντευξη του "καλλιτέχνη" 

με σχετική φωτογράφιση στο site, fashionistas

Το σχόλιο του Αφυπνιστή

Δεν είναι πρώτη φορά που συναντάμε χλευασμούς, και ύβρεις, και μάστιγας και εμπτυσμούς. Δεν είναι πρώτη φορά που αντικρίζουμε περιγελαστικές κινήσεις με συνεντεύξεις, φωτογραφίες, μουσικές και κάθε λογής βαθυστόχαστες "καλλιτεχνικές" απόψεις, επί παντός επιστητού, που προσβάλλουν και λοιδορούν ταυτόχρονα, άμεσα ή έμμεσα, το Χριστιανικό και κυρίως Ορθόδοξο πνεύμα και τρόπο ζωής.

...για πόσο ακόμα άραγε;

θα τολμούσαν άραγε αυτοί οι προοδευτικοί αυτοαποκαλούμενοι καλλιτέχνες να έβαζαν έστω και για μια στιγμή στο κάδρο, τα ιερά σύμβολα του ισλάμ και των εβραίων και να έμεναν ατιμώρητοι; 

Γιατί άραγε δεν είναι ποτέ επιλογή της "κουλτούρας" τα συγκεκριμένα αυτά σύμβολα;

Με αφορμή τις κοτσάνες και τα κουσούρια κοινών θνητών που κυλιούνται στο βούρκο των παθών και του πνευματικού σκοταδιού που τους περιβάλει, βρίσκεται πάντα μια καλή ευκαιρία για τους έμμισθους κοπρίτες των σκοτεινών κέντρων εξουσίας για ένα ακόμα χτύπημα, για έναν ακόμα εμπτυσμό στο σώμα και το πρόσωπο Αυτού που με το αίμα Του εξαγόρασε την ζωή, την χαρά και την ελπίδα όλων μας. Και όταν λέμε όλων, εννοούμε ΟΛΩΝ!

Με μεγάλη λύπη και απογοήτευση, αντικρίσαμε την παρακάτω φωτογράφηση που σκοπό έχει την ανάδειξη και προβολή μιας ομάδας "καλλιτεχνών" που αυτή την εποχή ασχολείται με την κρίση. Δυστυχώς όμως (γι αυτούς) ασχολείται με λάθος κρίση...

Θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε χιλιάδες μεγαμπάϊτ στην υποστήριξη των θέσεών μας, αλλά νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται. Απλά και μόνο θέλουμε να φωτίσουμε για λίγο το συγκεκριμένο γεγονός και να ευχηθούμε ο Πανάγαθος Θεός να φωτίσει την διάνοια των αδελφών και να τους οδηγήσει σε μετάνοια σύντομα! Ο εμπαιγμός των Αγίων προσώπων και της πίστεως οδηγεί αναμφισβήτητα σε δαιμονισμό! Δεν έχουμε ανάγκη από τοιούτους καλλιτέχνες.

Γιατί, ποιό το όφελος άμα κερδίσεις τον κόσμο όλο και χάσεις την ψυχή σου ή τι μπορείς να δώσεις σε αντάλλαγμα της ψυχή σου λέει το Ευαγγέλιο που απ όσο ξέρω είναι για την ώρα και δικό τους Ευαγγέλιο...

Όπως θα διαπιστώσετε λοιπόν, πρόκειται για μια ύβρις και μάλιστα όχι κάτω από συνθήκες βρασμού ψυχής, πάθους ή άλλων τινών δικαιολογιών. Συνειδητά, ήρεμα και εν πλήρη επιγνώσι (θέλω να πιστεύω) οι "άγιοι" καλλιτέχνες στήθηκαν απέναντι από τον φωτο(φονο)-γραφικό φακό (η λέξη φακός εδώ προέρχεται από την "φάκα") και αφού φτιασιδώθηκαν καλά καλά σαν κάτι όναγρους με χάντρες και πλουμίδια, άρχισαν να φουσκώνουν και σαν γαλοπούλες ότι τάχα μου τάχα μου κάναμε μια τρύπα στο νερό και μπήκαμε και εμείς στο πάνθεον μαζί με τους άλλους (σαν και εμάς) προοδευτικούς "αγίους" αντλώντας "δύναμη" και "εικόνα" από την αστείρευτη και μοναδική Πηγή Ενέργειας για να πέσει πάνω στα μικροσκοπικά ετερόφωτα "άστρα" της "καλλιτεχνικής" ύπαρξής μας.

Για ποιό λόγο; Σε τι θα βοηθήσει άραγε η κακοποιημένη εικόνα του Προδρόμου, της Παναγίας ή του ίδιου του Χριστού κ. Κραουνάκη; Έτσι θα πάμε και θα πάτε μπροστά; Τελικά πού είναι το μπροστά και πού το πίσω; Το έχετε μπερδέψει για τα καλά μάλλον και εσείς και οι σύντροφοί σας...

Αυτά τα πράγματα, δεν είναι ούτε ορθόδοξα ούτε ελληνικά! Οι καλλιτέχνες της Ελλάδος πρέπει να δίνουν φως από το φως της πίστης και της ιστορίας μας (αυτό έχει ανάγκη τούτη την στιγμή ό τόπος) και όχι σκότος και αποπροσανατολισμό.


Για δείτε εδώ τον αλλοδαπό καλλιτέχνη Jonathan Jackson λίγες μέρες νωρίτερα όταν κέρδισε το βραβείο "Εμμυ 2012", πώς η παρουσία του αντλεί την πραγματική δύναμη για την περαιτέρω πορεία του, δοξάζοντας ταπεινά και ανθρώπινα τον Τριαδικό Θεό μας! 

Τελικά αυτού του είδους οι "προβολές" πρέπει να κοστίζουν πάρα πολύ. Πρέπει πρώτα να φτιάξεις αριστουργήματα (και έχει πολλά τέτοια ο Στ. Κραουνάκης) και μετά να τα καταθέσεις όλα μαζί τροφή στην μαύρη τρύπα των ψυχών και των πνευμάτων και τα σκουλήκια του κόσμου τούτου για ένα κομμάτι ψωμί, για 15 λεπτά της ώρας "αέρα" κοπανιστό!!!

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΑΓΜΑ.
ΤΟ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΤΑΜΑΤΗ!
(αφιερωμένο)

Αγαπητοί αδελφοί, εύχομαι ολόψυχα να πατώσετε και να φαλιρίσετε και γρήγορα μάλιστα, μήπως και σκεφτείτε μέσα στην μαύρη απελπισία σας για επιβίωση, τι μπορεί τελικά να έφταιξε στο δρόμο για την Ιθάκη, γιατί στην αρχή το ταξίδι μάλλον καλά ξεκίνησε...

Καλόν Παράδεισο...
Ο ΑΦΥΠΝΙΣΤΗΣ

χαιρέτα μας τον πλάτανο Σταμάτη!

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

…Κατεβαίνοντας την Πειραιώς, έρχονταν στο μυαλό μου, στιγμές, 
που είχαν ντυθεί με τα τραγούδια του…

…Ήταν προσωπικές και αφημένες πίσω…

…Ήταν σαν να τις έσερνα σε λιτανεία, μες’ στην άσφαλτο, 
κάτω από τον ήλιο, που ετοιμαζόταν να γύρει…

…Ο ταξιτζής γκρίνιαζε για την αναδουλειά κι’ εγώ ευχόμουν σε ένα θαύμα, 
που θα μας έδιωχνε την μιζέρια…

…Δύσκολη εποχή και ζωή βιασμένη, χωρίς έλεος…

…“…κάπου απέναντι είναι το νησί, που 'χει κοράλλια κι’ η αμμουδιά χρυσή…”…

…Τώρα, που είχαν πια απομυθοποιηθεί όλα και δεν είχα άλλα είδωλα, 
πήγαινα να συναντήσω έναν άνθρωπο, που σεβόμουν ακόμη…

…Του χρώσταγα για “…τ' αγέρι, που ξεγλίστρησε σαν χέλι 
κι’ έφερε μια τέτοια χίμαιρα ξανά στο φώς…”…

…Τότε, αλλά και τώρα ακόμη, πιστεύω ότι αν η μουσική ήταν θρησκεία, 
ο Σταμάτης Κραουνάκης θα ήταν άγιος…

…Είναι άγιος, ο Σταμάτης Κραουνάκης;

…Όχι…

…Είμαι όμως εργάτης, δίκαιος, πειραχτήρι…

…Έχω δαίμονα, άλλοτε της αγιότητας και άλλοτε της σωματικής αμαρτίας…

...Μόνο εκεί, αμαρτάνω…

…Η ψυχή μου, νομίζω, δεν αμαρτάνει…

…Αλλά αν η μουσική είναι θρησκεία,
εγώ είμαι ένας από εκείνους, τους φτωχούς περιπλανώμενους ημι-άγιους,

που περισυλλέγει με την ακοή του, την ψυχή του και τα μάτια του,
τα πράγματα των ανθρώπων, που ξεχνάνε…

(...Ώρες –ώρες, το αισθάνομαι αυτό, πάρα πολύ έντονα...)

…Μπορεί να είναι ένα ποτήρι μισοπιωμένο ποτό,
…ένα φιλί ξεχασμένο σε ένα τζάμι, …ένα ρούχο , που αφέθηκε σε άλλο σπίτι,

…ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου, που ξέχασε κάποιος να τα πάρει, φεύγοντας…

…Μπορεί να αγιάσει κάποιος σήμερα;

…Να αγιάσει, όχι…

…Αλλά να βαδίσει τον δρόμο του,  …να είναι ο εαυτός του,
χωρίς να φοβάται αυτό, που είναι, ναι…

…Κι’ αυτό είναι ένας δρόμος προς την αγιότητα…

…Ποιούς θα θεωρούσες σύγχρονους αγίους;

…Ο Stephen Hawking…

...Η μεγάλη αυτή, προσωπικότητα, …ο μεγάλος επιστήμων,
που δεν μπορεί να δουλέψει ούτε με τα χέρια, ούτε με τα πόδια

και είναι πάνω στο καρότσι…
Από ‘κεί δουλεύει με το κομπιούτερ και με τις αισθήσεις του…

…Για μένα ένας μεγάλος άγιος,
…άγιος μουσικός είναι ο Arvo Pärt…

…Είναι ένας θρησκευτικός συνθέτης της Ευρώπης, που τόσο λίγο τον ξέρουμε…

…Είναι ακόμα, απ’ αυτούς, που επιμένουνε στην θεία φύση του ανθρώπου…

…Αγιά είναι μια γυναίκα στην Αφρική, που μεγαλώνει ακόμη το παιδί της,
με τη ρίζα της κραυγής της…

….Άγιος είναι ένας ψαράς του Αιγαίου, που ξυπνάει και κοιμάται με τον ήλιο…

…Αφού μιλήσαμε για Αγίους, ας μιλήσουμε και για αμαρτίες…

…Ποια είναι τα επτά σύγχρονα θανάσιμα αμαρτήματα;

…Η οικονομική βουλιμία, …η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, …η αχαριστία, …η αναίδεια,

…η έλλειψη αγωγής, …η τηλεόραση… και το ψεύδος της εξουσίας…

…Στην χώρα μας, ποιοι έχουν διαπράξει αυτά, τα αμαρτήματα;

…Όλοι, οι πολιτικοί…

…Υπάρχει συγχώρεση γι’ αυτούς;

…Όχι …Στον Καιάδα…

…Η διάπραξη τους  όμως, μπορεί να σημαίνει και την έλλειψη ηθικής…

...Μήπως η ηθική, που ως έννοια είναι ρευστή, έχει οριοθετηθεί διαφορετικά στην εποχή μας;

…Έχουμε συνδυάσει την ηθική με το σέξ… Η ηθική δεν έχει καμία σχέση με το σεξ… 

… Πρέπει κανείς να καταλαβαίνει αυτό, που είναι και να το σέβεται…

…Να μην ντρέπεται γι’ αυτό… και κάτι ακόμα, να γνωρίζει την αποστολή του…

…Πάρα πολλοί άνθρωποι, είτε από την ζωή, είτε από τις συνθήκες,
...γιατί τους υποχρεώνει καμιά φορά το περιβάλλον,

κι’ εγώ ρίχνω μεγάλη ευθύνη στα σπίτια γι’ αυτό, …χάνουν τον δρόμο τους…

…Χάνουν την αποστολή τους..
(σ. Αφ: Καημένε Σταμάτη, σου εύχομαι ολόψυψα γρήγορα να βρεις την δική σου)

…Χάνουν αυτό, που λέμε “τι τραβά η ψυχή σου”,
…που πόσες φορές το λέμε και πόσες φορές, το ακολουθούμε τελικά;…

…Η μουσική μπορεί να λειτουργήσει ως καθαρτήριο;

…Η μουσική μπορεί να λειτουργήσει ιαματικά…

…Να αποπλύνει τις αμαρτίες, όχι…

…Να τις μετατρέψει, ναι… ή να τις αυξήσει… (γέλια)

…Η μουσική δεν είναι μόνο, κάτι, που σε ηρεμεί…

…Είναι και κάτι, που σε ξεσηκώνει…

…Έχει και τα δύο αυτά, σημαντικότατα προτερήματα, κατά την γνώμη μου…

…Γιατί και η μουσική, που ξεσηκώνει, κάνει δουλειά…
(σ. Αφ: Κρίμα αυτό το μυαλό να μην δουλεύει προς την σωστή κατεύθυνση)

…Τι αισθάνεσαι όταν ξέρεις ότι πολλά από τα τραγούδια σου, 
μιλούν απευθείας στην καρδιά των ανθρώπων;

…Σήμερα, μία φίλη, μου έγραψε στο Facebook, κάτι…

…Mου λέει, πέρασα ένα θέμα καρκίνου και έχω γίνει καλά…
Από τότε, σκέφτομαι τον άνδρα μου και το παιδί μου, που μου σταθήκανε

και ακούω αυτό, το τραγούδι σου…

…Ή μια κυρία μου έγραψε σε ένα e- mail, ότι σε μια δύσκολη στιγμή με τον άνδρα της,
η οποία ευτυχώς πέρασε, άκουγε εκείνο…

…Όλοι μου λένε: “ευτυχώς πέρασε”…

…Όταν μου λένε: “ευτυχώς πέρασε” και εκείνη την ώρα,
είχαμε συντροφιά κάτι δικό σου, …εκεί νοιώθω, αν θέλεις,

ότι αφού υπάρχει αυτός, ο ένας, …εντάξει την κάνω καλά, την δουλίτσα μου…

…Τι πιστεύεις για την Ελληνική σύγχρονη μουσική σκηνή;

…Έχουμε πάρα πολλά ταλέντα, όπως πάντα…

…Πιστεύω ότι η νέα γενιά είναι ακόμα, εσωστρεφής…

…Αυτό, που λέω καμιά φορά, στα παιδιά, που αγαπώ και προσέχω τι γεννάνε… είναι: “Ανοίχτε τα παράθυρα… Να ακούει η γειτονιά, τι φτιάχνετε…”…

…Την ώρα, που ο γείτονας σου, θα σου πει ότι αυτό, που έπαιζες εχθές,
ήταν ωραίο, …κάτι έχει αρχίσει και γίνεται…

…Σε ποιους δεν θα έδινες ή δεν θα επέτρεπες ποτέ να τραγουδήσουν τραγούδια σου;

…Εγώ, δεν θεωρώ ότι το τραγούδι, από την ώρα, που το φτιάχνω, μου ανήκει…

…Οποιοσδήποτε άνθρωπος με ωραία φωνή, θέλει να ψελλίσει στο στόμα του,
τις νοτούλες μου, έχει κάθε δικαίωμα, …απ’ όπου κι’ αν έρχεται,

…από το διπλανό σπίτι, …από το απέναντι σκυλάδικο,
…από την Λυρική σκηνή, …από την παραπάνω γειτονιά,

…από ένα νησί, μια νησιώτισσα, όπως μου έχει τύχει, …ή ένας ωραίος ψάλτης…

…Αυτοί, που δεν έχουν αυτή, την ένθεη σχέση με το αντικείμενο,
οπωσδήποτε θα το χαλάσουνε…

…Ας την κάνουν οι άλλοι, την δουλειά, που έχουν το ταλέντο…

…Πολλά από τα τραγούδια σου, μιλούν για έρωτα… Τι ρόλο έχει παίξει ο έρωτας στην ζωή σου;

…Βενζίνη… Δεν πάει το αυτοκίνητο… και ξανά… και ξανά… και ξανά…

…Εγώ δεν νομίζω ότι κανενός ανθρώπου, η ζωή μπορεί να προχωρήσει, χωρίς αυτό…

…Λένε ότι ο έρωτας και ο θάνατος μοιάζουν,
γιατί και στα δύο υπάρχει απώλεια ελέγχου…

…Ναι, αλλά υπάρχει και η άλλη άποψη, που λέει ότι ερωτευόμαστε αυτό,
που μας βοηθάει να επενδύσουμε τα επόμενα όνειρα μας…

…Ο εγωισμός τα κάνει όλα μαντάρα…

(σ. Αφ: Κρίμα αυτό το μυαλό να μην δουλεύει προς την σωστή κατεύθυνση, ξαναλέω)

…Έχεις χάσει ποτέ τον έλεγχο της ζωής σου, από έρωτα;

…Ναι βεβαίως…

…Τι είχε συμβεί τότε;

…Τρομερά πράγματα…

…Είναι πολύ απλά τα πράγματα, που συμβαίνουν, όταν χάνεις τον έλεγχο… Γίνεσαι ρεζίλι…(γέλια)

…Τι έχεις κάνει από έρωτα;

…Ξαφνικά ταξίδια μιας νύχτας…

…Έχω στείλει πρωινό…

...Κτύπησε το κουδούνι και μπήκαν μέσα, τέσσερεις σερβιτόροι από ένα πολύ ακριβό ξενοδοχείο της Αθήνας, που σέρβιραν πρωινό…

...Έστειλα ένα πρωινό δώρο, για να πω καλημέρα…

…Τι είσαι ικανός να κάνεις για τον έρωτα;

…Τώρα, έχω μεγαλώσει…

…Αυτό, που κάνω τώρα, είναι να είμαι αληθινά γενναιόδωρος…

…Δηλαδή, να σπρώχνω τα πράγματα προς τα εκεί, που είναι δημιουργικά, όμορφα, …να μην έχουν βία ιδιοκτησίας…

…Δεν κάνει καλό το αίσθημα ιδιοκτησίας…

…Να χαιρόμαστε πια, όσο μπορούμε και αντέχουμε… όσο τα σώματα ανταποκρίνονται…

…Από τα τραγούδια σου, ποιο ξεχωρίζεις και γιατί;

…Ένα τραγούδι, που αγαπώ πολύ, για δικούς μου λόγους, είναι τα “Καινούργια Φτερά”…

…Γιατί ξαναφορτώνουμε με αίσθημα, ότι μπορούμε, από το τίποτα, όπως τώρα…

…Οι Έλληνες είμαστε μαθημένοι από το τίποτα να κάνουμε μια γιορτή…

…Είμαστε μαθημένοι με μια ασήμαντη αφορμή, …μια ονομαστική γιορτή, …ένα γενέθλιο, …μια επέτειο, …να σηκώνουμε όλη, την γειτονιά, στο πόδι…

…Αυτό, σιγά – σιγά μας το ‘χασε, ο ευδαιμονισμός και η εύκολη παροχή των τελευταίων τριάντα ετών…

…Πιστεύω ότι αυτή, την ώρα, αυτό θα ξαναβρούμε…

…Το οποίο, το έχουμε…

…Είναι μέσα στο Θεό μας… Είναι μέσα στο κύτταρο μας…  Είναι μέσα στην ψυχή των Ελλήνων…

…Λοιπόν αυτό χάσαμε και πρέπει να το ξαναβρούμε…

…Νομίζω ότι “Δεν μασάμε” και στέλνουμε “2012 Φιλιά”…

…Μίλησε μου, για όσα γίνονται στην αυλή του “Ελληνικού Κόσμου”...

… Όλοι λένε ότι είναι η πιο ώριμη πλευρά των παιδιών… Είναι η πιο καλή Σπείρα, ever…

…Εγώ θα έλεγα ότι είναι ίσως η στιγμή, που το κάναμε…

…Δηλαδή;

…Ενώ κάναμε μια πολύ οργανωμένη παράσταση, τον χειμώνα, την ώρα, που φόρτωνε η κρίση,

έβλεπα γύρω-γύρω, ότι κανένας καλλιτέχνης δεν αντιδρούσε… με τέχνη στο γεγονός…

…Μαζευτήκαμε λοιπόν, ένα βράδυ, που η Αγλαΐα το υποκίνησε και αρχίσαμε να γράφουμε νούμερα,

ή να κάνουμε αυθαιρεσίες πάνω σε τραγούδια σε σχέση με την κρίση…

…Αυτό είπαμε να το κάνουμε τέσσερα βράδια, στην Αθηναΐδα, το χειμώνα… Σχεδόν δεν το επικοινωνήσαμε… Έγινε χαμός… Ήρθε ο κόσμος…

…Τα τέσσερα βράδια ‘γίναν οκτώ… Ήρθε το Πάσχα… και τότε είπαμε: “Ωραία… μας έκατσε… Πάμε το στην Αυλή…”

…Στην Αυλή, αυτό το πράμα πήρε άλλη διάσταση και ο κόσμος ανταποκρίθηκε…

…Είναι μια δράση, …δεν μπορώ να το πω παράσταση…

…Είναι σαν αυτά, τα πράγματα, που θα έκανε κανείς, αν ερχόταν ξαφνικά, πολλοί καλεσμένοι και έλεγε με ότι έχω στο σπίτι, θα περάσουμε ωραία…

…Τι συνέχεια θα έχει;

…Αυτό, το σκηνικό περιστατικό, παράσταση στην παράσταση, παίρνει ένεση από την συμπεριφορά και την αντίδραση του κοινού…

...Νομίζω ότι η εξέλιξη του, θα μας πάει στον χειμώνα… Αυτό αισθάνομαι…

…Ποια είναι τα υπόλοιπα σχέδια σου;

…Αυτή, την στιγμή συγκεντρώνω, γύρω στα τριάντα τραγούδια, που θα βγούνε μαζί με ένα μικρό μυθιστόρημα, γύρω στις γιορτές

και που αρχίζω σιγά – σιγά, να τα ηχογραφώ…

…Είναι ύλη πολλών ετών, που αρχίζει και φωνάζει: “θέλω, θέλω θέλω”…

… Επίσης, ένας καινούργιος χώρος με τα παιδιά, στο Γκάζι, λίγο μεγαλύτερος από την Αθηναΐδα, με ποτό και τσιγάρο επιτέλους,

γιατί δεν αντέχω να υποχρεώνω τον κόσμο να κάθεται να μας κοιτάζει χωρίς να πίνει…

…Είναι κάτι, που και εδώ στην Αυλή είναι πολύ σημαντικό…

…Α!!!, να πω ότι εδώ, έχουμε πίτσα και παρκινγκ δωρεάν και πολύ χαμηλό εισιτήριο…

…Ένας λόγος, που ήθελα μεγαλύτερο χώρο, ήταν για να μην αυξήσουμε το εισιτήριο…

…Θέλω να έρχεται ο κόσμος με δέκα ευρώ… Δεν θέλω να το πάω παραπάνω…

…Τέλος, υπάρχουν σχέδια στο συρτάρι, που χρειάζονται χρήματα, ή που χρειάζονται μία ακριβή παραγωγή…

...Αυτά, προς το παρόν, τα έχουμε ξεχάσει…

…Μια ευχή για το μέλλον…

…Θέλω να ευχηθώ να ξαναβρούμε το μέσα σπίτι μας…

…Είχε περάσει η ώρα και ο Άρης Βλάχος είχε αρχίσει 
να προβάρει κάποια μελωδία στο ένα από τα δύο πιάνα της σκηνής…

…Σε λίγη ώρα, η Αγλαΐα Παππά θα έκανε το καμπαρέ νούμερο της, από την Λυσιστράτη

και τα παιδιά της Σπείρα- Σπείρα θα ξανατραγουδούσαν: “ Μην μου κλαις - δεν κάνει!

...Κοίτα της νίκης τα κάτασπρα φτερά κι’ αν με θέλεις λιγάκι μου φτάνει…

Θα ξαναβρούμε στους δρόμους τη χαρά με καινούρια φτερά…”…

…Φεύγοντας, σκεφτόμουνα ότι αν η μουσική ήταν θρησκεία και ο Σταμάτης Κραουνάκης, άγιος,

τότε  σε αυτό, το μονοπάτι, θα τον ακολουθούσαν: 
μία οσία (Αγλαΐα Παππά) και επτά μάρτυρες (Χρήστος Γεροντίδης, Μπάμπης Γούσιας,

Jerome Kaluta, Θανάσης Καραθανάσης, Χρήστος Μουστάκας, Κώστας Μπουγιώτης, Γιώργος Στιβανάκης)…