Ο David baron de Rothschild σηκώθηκε βαρύθυμος εκείνο το πρωί, ζήτησε έναν δυνατό καφέ και τηλεφώνησε στον σύμβουλό του επί ιστορικών θεμάτων.
Κάθισε στην παραλιακή βεράντα της έπαυλής του, που έμοιαζε με τον Παρθενώνα μεταμορφωμένο σε μικρό άλσος, αλλά ήταν εξαιρετικά νευρικός.
Τα μάτια του ήταν κόκκινα από την αϋπνία και το χέρι του έτρεμε βαστώντας το φλυτζάνι του καφέ.
Όταν επιτέλους ο σύμβουλός του κατέφθασε, πετάχτηκε από την αναπαυτική πολυθρόνα του και μή περιμένοντάς τον να καθήσει τον ρώτησε με αγωνία :
"Τί ξέρεις για τον ασπρομάλλη,τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας, δεν ξέρω κάν το όνομά του, είναι αλήθεια ότι είχε προειδοποιήσει τον Μέτερνιχ;"
O Jacob Strauss τον κοίταξε παραξενεμένος, σήκωσε (όπως συνήθιζε) τα φρύδια του και μετά από μια παύση τον ρώτησε:
" Μιλάμε για τον Καποδίστρια;"
Tί με ρωτάς αφού μόλις σου είπα ότι δεν ξέρω κάν το όνομά του; είπε με φανερή σύγχυση ο Rothschild.
Αυτό που ξέρω είναι ότι...χθές...αλλά καλύτερα να σου τα πώ απ΄την αρχή. Πρόκειται γιά ένα όνειρο που είδα...τί λέω όνειρο, αυτό ήταν ο ορισμός του εφιάλτη!!!
Στην αρχή ήταν πολύ ενθαρρυντικό, είδα ότι είχαμε φτάσει στον στόχο μας, να εγκαταστήσουμε την παγκόσμια κυβέρνηση.
Ο γυιός μου είχε αρχίσει να σκέφτεται τον λόγο που θα εκφωνούσε ως ο πρώτος παγκόσμιος κυβερνήτης στην ιστορία της ανθρωπότητας, αποδεχόμενος την τιμή που θα του έκαναν οι ηγέτες των χωρών του κόσμου, να τον ανακηρύξουν πρώτο άρχοντα του πλανήτη κατά τα σχέδιά μας.
Εντελώς ξαφνικά εισέβαλε στην μεγάλη σάλα μια λεπτή φυσιογνωμία με κατάλευκα μαλλιά και κατάμαυρο κοστούμι των αρχών του 19ου αιώνα, πολύ κομψός μπορώ να πώ.
Είχε βλέμμα διεισδυτικό και μεγαλοφυές και νευρώδες αλλά προσεγμένες και λεπτές κινήσεις.
Με κύτταξε ολόισια στα μάτια πολύ αυστηρά και χωρίς προλόγους μου είπε με κοφτή και σταθερή φωνή:
«Χτυπάς τη χώρα μου, νομίζεις ότι την υποδούλωσες επειδή ο λαός δεν αντέδρασε όπως περίμενες, αλλά γελιέσαι!
Ξέρεις, το να βρεις προδότη είναι εύκολο αλλά να κάνεις τον λαό να τον ακολουθήσει είναι αδύνατον!!!
Το ξέρεις πως ο λαός, εκατόν ογδόντα χρόνια μετά κι ακόμα δεν έχει συγχωρέσει τον προδότη που με σκότωσε;»
Ποιός είσαι; του είπα ταραγμένος...
«Είμαι ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος και σού το λέω πως ο προδότης που βρήκες δεν θα κλείσει δεύτερο χρόνο στην εξουσία, ανεβαίνει η οργή του λαού μου και την παρακολουθεί όλη η ανθρωπότητα!!!»
Και ανασηκώνοντας με φανερή οργή το χέρι του μου είπε σχεδόν κραυγάζοντας:
«Οι λαοί της γής θα σας συντρίψουν!!!»
Εσύ πώς μπορείς να το ξέρεις αυτό;
«Είχα προειδοποιήσει και τον Μέτερνιχ που ήθελε να εξαχρειώσει τους λαούς της Ευρώπης όπως κι εσύ τώρα θέλεις να κυριαρχήσεις σε oλόκληρο τον κόσμο.
Με το χρήμα που φτιάχνεις μπορεί να αγοράζεις τις κυβερνήσεις, αλλά όχι και την ελευθερία των ανθρώπων»
Και επαναλαμβάνοντας αυτή τη φρικαλέα φράση:
«Οι λαοί της γής θα σας συντρίψουν!!!», χάθηκε έτσι ξαφνικά όπως εμφανίστηκε...
Τί έχεις να πείς για όλα αυτά Jacob; ρώτησε ο Rothschild με φανερή αδημονία. Ο Strauss έντονα συνωφρυομένος είπε με φωνή αργόσυρτη και ύφος σχεδόν ψυχαναλυτικό:
«Πράγματι ο Καπποδίστριας είναι, ήταν από νέος ασπρομάλης, φορούσε πάντοτε μαύρα και όντως είχε προειδοποιήσει τον Μέτερνιχ λέγοντας του ότι οι λαοί της Ευρώπης θα συντρίψουν την τότε πανίσχυρη συμμαχία και δικαιώθηκε αν και δεν έζησε να δεί την πρόβλεψή του να πραγματοποιείται. Αλλά αν θέλετε τη γνώμη μου όλα αυτά είναι μιά προβολή των φόβων σας. Το καλύτερο θα ήταν να ξεχάσετε αυτό το όνειρο όσο γίνεται γρηγορότερα...»
Η φράση αυτή του Strauss ακούστηκε καθησυχαστική, του έφερε κάποια προσωρινή ανακούφιση αλλά άφησε ένα κενο ανησυχίας μέσα του, που μένει όταν υπάρχει κάτι που δεν μας πείθει, χωρίς να μπορούμε πάντα να εντοπίσουμε την αιτία.
«Ναι αλλά μετά εμφανίστηκε αυτός ο Κουβανός...»
«Αχ όχι πάλι ο Γκουεβάρα», στέναξε κάπως βαριεστημένα ο Strauss, «αυτό είναι εξωφρενικό...»
«Άσε με πρώτα να τελειώσω», είπε εκνευρισμένος ο Rothschild και συνέχισε με ένα παράξενο δέος να φωτίζει το πρόσωπό του...
Καθόταν σ΄έναν καναπέ σ΄ένα επίπεδο παρακάτω, όπου έχω την μικρή μου βιβλιοθήκη και από εκεί μου φώναξε:
-Έχει δίκιο ο κυβερνήτης τραπεζίτη, παρατήστε την ηγεμονία, πριν είναι αργά γιά όλους σας...»
«Είναι εξωφρενικό, θα το ξαναπώ, καταλαβαίνω ότι είσαστεν νέο παιδί τότε που ο πατέρας σας έδωσε την εντολή να..., καταλαβαίνω ότι ένα μέρος της νεανικής ψυχής σας θαύμαζε αυτόν το νεαρό γιατρό που άφησε την καλοπέρασή του για να πολεμήσει με τους αδικημένους, αλλά να στοιχειώνει ακόμα και σήμερα τα όνειρά σας, ε αυτό πάει πολύ!!!
Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να το ξεπεράσετε θεωρώντας το σαν ένα φοβικό όνειρο και τίποτε άλλο και σύντομα μάλλιστα »
« Έχεις καταλάβει πόσο σοβαρό είναι το εγχείρημα που γίνεται σ΄όλον τον κόσμο αυτή την εποχή; Παίζεται η επιβολή της παγκόσμιας διακυβέρνησης κι εσύ μου κάνεις ψυχανάλυση!!!» είπε με θυμό και απογοήτευση ο Rothschild και πρόσθεσε: «Ξέρεις πόσο με προβληματίζει αυτό το όνειρο που είδα;...αλλά τί σου τα λέω, εσένα σε ήθελα για τις ιστορικές διευκρινήσεις, μπορείς να πηγαίνεις...»
Ο Jacob Strauss έκλινε λίγο το κεφάλι και έφυγε ενοχλημένος, χωρίς να απευθύνει χαιρετισμό στον πανίσχυρο τραπεζίτη, αλλά ο Rothschild δεν είχε τον χρόνο ούτε τη διάθεση να τον παρατηρήσει, καθώς ήδη είχε βυθιστεί στις επώδυνες σκέψεις του.
Τον απασχολούσε εάν το όνειρό που είχε δεί ήταν μια αληθινή προειδοποίηση ή ένας φόβος του, γιατί είχαν τόση ζωντάνια οι διάλογοι που θάπαιρνε όρκο πώς ο Έλληνας κυβερνήτης τον είχε πραγματικά επισκευτεί...
Ξαφνικά μια σκέψη τον έκανε να παγώσει:
«Εάν είναι απλά ένα όνειρο, εγώ πώς είδα πράγματα που δεν γνώριζα, όπως ότι ήταν ασπρομάλλης,ότι φορούσε πάντα μαύρα και κυρίως ότι είχε προειδοποιήσει τον Μέτερνιχ;»...
Μέσα του ξαναήχησε απειλητικά η φωνή του Καποδίστρια:
«Οι λαοί της γής θα σας συντρίψουν!!!»
Σημείωση:
Η ιστορία αυτή είναι γραμμένη από τις 12/7/2010 αλλά δημοσιεύεται τώρα γιατί ίσως να πλησιάζει ο καιρός της πραγματοποίησης της «προειδοποίησης» του Καποδίστρια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου