Από τον πολύ καλό φίλο και θερμό αναγνώστη μας, Ιουλιανό,
λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω επίκαιρο
και εμπεριστατωμένο οικονομολογικά άρθρο του.
Οι Πολιτικοί μπερδεύουν το Λαό με τη δουλοπρέπεια, τα ψέματα, τις καταχρήσεις, και τους Κεφαλαιοκράτες (Capitalists) που ψάχνουν για είλωτες. Μας αναφέρουν τις καπιταλιστικές έννοιες του δείκτη αντοχής (stress test), τiς διαφορές επιτοκίων (spreads) σαν μέτρα συμφοράς και τέλος μας ομιλούν τρομοκρατικά για εθνική πτώχευση (bankruptcy), κάνοντας συγχρόνως το γνωστικό και τον προχωρημένο. Εντούτοις...
καταλαβαίνουμε οτι το πρόβλημα είναι ο Λαός, η Κυβέρνηση, ο Καπιταλισμός, οι Κεφαλαιοκράτες, τα Δάνεια, και η Kακή Xρήση και Kατάχρηση των Δανείων απο τους ενίοτε κυβερνόντες.
Χρησιμοποιώντας την καπιταλιστική λογική θα δούμε ότι ο Λαός δεν οφείλει σε κανέναν τίποτε παρά μόνο στον εαυτόν του. Είναι υπευθυνότητα του Δανειοδότη να εκτιμά τον Δανειολήπτη, είτε είναι άτομο, είτε εταιρεία, είτε Κυβέρνηση, και να δέχεται τα αποτελέσματα της κρίσης του σύμφωνα με τις αρχές της καπιταλιστικής αγοράς που έχει διαλέξει ή του έχουν επιβάλλει.
Δεν έχει δικαίωμα ο Δανειοδότης να φορτώνει τις αποτυχίες του ή τις ατασθαλίες του Δανειολήπτη, οταν ο δεύτερος είναι Κυβέρνηση ενός Λαού. Ο Λαός δεν μπορεί να φρουρεί κάθε πολίτη, ή κάθε τραπεζίτη (π,χ, Τραπεζα της Ελλαδος,), ή κάθε κυβέρνηση (π.χ. ΠΑΣΟΚ) που έχουν μέτρο το πολιτικό κόστος και το συμφέρον τους. Οφείλει όμως να νομοθετεί δίκαια. Να ελέγχει το νόμο, τη δίκαια εφαρμογή του, και να τιμωρεί τους δημόσιους λειτουργούς που παρανομούν. Πολιτικό άσυλο οι έντιμοι δεν χρειάζονται!
Ο Λαός είναι ένοχος γιατί δεν έμαθε να εκλέγει την κυβέρνηση, να την ελέγχει, να φορολογείται και να τιμωρεί τους ένοχους. Είναι καιρός να κάνει αυτό που έκαναν οι ΗΠΑ στην Κούβα μετά την ήττα των Ισπανών, και μόλις εχθές στο Ιράκ μετά την ήττα του Σαντάμ. Xρέη που δεν χρησιμοποιήθηκαν για το Λαό τα ονόμασαν ‘παράνομα’ κι αρνήθηκαν να τα πληρώσουν! Είναι καιρός να κάνει αυτό που έκανε το Μεξικό επι Μαξιμιλιανού. Να τιμωρήσει τους πολιτικούς και ν’ αρνηθεί τα αισχρά Δάνεια μετά από ένα διαφανή έλεγχο. Ο Λαός με δική του πρωτοβουλία, και ανεξάρτητα απο εξηρτημένη και δουλοπρεπή δικαιοσύνη, ν’ αποδώσει στον εαυτόν του ότι οφείλει.
 |
| Maximilian I' of Mexico (1832-1867) |
Είναι καιρός ο Λαός να πράξει αυτό πού πρόσφατα έκαναν στην Αργεντινή και στον Ισημερινό. Να βγει σύσσωμος στους δρόμους, και να απαιτήσει ειρηνικά την παραίτηση της Κυβέρνησης. και τη σύσταση νέας Εθνικής Κυβέρνησης με αποστολή την κατά-ργηση κομμάτων και τη δημιουργία σύγχρονης Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας που θα επιληφθεί των προβλημάτων με βάση το συμφέρον του Λαού. Έτσι ο Λαός θα φανεί αντάξιος της ύπαρξης του. Η μήπως ο Λαός χρειάζεται τον Χουαρέζ του Μεξικού, τον Κίρτσνερ της Αργεντινής, και τον Κορέα του Ισημερινού για να τον οδηγήσουν; Δεν ζητάμε Γαλλική επανάσταση, ούτε τον Μεγάλο Πέτρο να κουρέψει τους Δεσποτάδες και να κάνει τα καμπαναριά κανόνια. Αν και δεν είναι άσχημες ιδέες με σύγχρονη ερμηνεία!
| Nestor Kirchner |
| Rafel Correa |
| Θ. Πάγκαλος, βουλευτής ΠΑΣΟΚ |
Με τι θράσος στελέχη της Κυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ) δηλώνουν ότι ‘τα φάγαμε μαζί εννοώντας την Κυβέρνηση και το Λαό;
Οι εργάτες του εργοστασίου και του εργοτα-ξίου, παραδείγματος χάριν, τι έφαγαν μαζί με την κυβέρνηση; Τον ιδρώτα του εργαζόμενου απομυζούν οι Κυβερνήσεις και οι Κεφαλαιοκράτες. Οι πρώτοι με την κατάχρηση της εξουσίας και οι δεύτεροι με την συγκατάθεση των πρώτων και τα άθλια τεχνάσματα του αρπαχτικού καπιταλισμού. Με τι σεβασμό προς τον εαυτόν του ένας Λαός επιτρέπει τέτοιους να ασεβούν, να παραμένουν ατιμώρητοι, και πολύ δε περισσότερο να εκλέγονται και να παραμένουν στην Κυβέρνηση; Μήπως είναι αυτό που είπε ο Τιβέριος; Οι άρχοντες είναι ότι είναι ο Λαός! Και εάν είναι ετσι, δεν είναι επίσης και καιρός να το ανατρέψει ο Λαός;
Με ποία λογική εζήτησε η Κυβέρνηση Δάνεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ= IMF) με υψηλά επιτόκια (6% - 7%) πριν χρησιμοποιήσει την Ελληνική αγορά ή και την Τράπεζα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΤΕΕ = ΒΕU);
Τον Οκτώβριο του 2009 όταν ανέλαβε την εξουσία το ΠΑΣΟΚ οι καταθέσεις στις Ελληνικές Τράπεζες ήσαν περίπου 280 δισ. ευρώ με επιτόκια απο 1% εως 3%. Γιατί δεν μπορούσε η Κυβέρνηση να εκδώσει ομόλογα στην Ελληνική αγορά με 3% ή 4%;
Το πρόσχημα ότι αυτό θα δημιουργούσε πρόβλημα στις τράπεζες μεταφέροντας τις καταθέσεις σε κυβερνητικά ομόλογα είναι άστοχο εάν όχι ανέντιμο. Πρώτον έχουμε αρπαχτική καπιταλιστική αγορά και από τη στιγμή που μία Κυβέρνηση διαδίδει την πρόθεσή της να χρησιμοποιήσει το ΔΝΤ για να αντιμετωπίσει τα οικονομικά της προβλήματα, οι καταθέσεις μειώνονται. Τα Ελληνικά ομόλογα υποτιμήθηκαν εφόσον για να τ’ αγοράσει κανείς απαιτεί μεγαλύτερο επιτόκιο λόγω αβεβαιότητος. Ετσι όχι μόνο δεν προστάτευσε τις τράπεζες και δεν εξέτασε το συμφέρον του Λαού αλλά πολλαπλασίασε και τα δικά της προβλήματα.
Πράγματι, οι καταθέσεις εμειώθησαν απο 280 δις. ευρώ τον Οκτώβριο του 2009 εις 269 δισ. ευρώ τον Μάρτιο του 2010 κι έφτασαν τα 20 δισ. ευρώ τον Απρίλη του 2010. Το επιτόκιο των ομολόγων διετίας του Ελληνικού Κράτους έφτασε τα 18.5% στη διεθνή αγορά τον Μάιο του 2010. Η Κυβέρνηση ανίκανη να αντεπεξέλθει με τέτοια επιτόκια κατέφυγε στο ΔΝΤ με όρους λιτότητας εις βάρος του Λαού ( εργατών, υπαλλήλων, συνταξιούχων). Η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τους όρους και τα μέτρα (φορολογικά /μισθολογικά) τα έθεσε το ΔΝΤ ενώ ο Προεδρος του ΔΝΤ Στρος Καν, σε συνέντευξη στο σταθμό ΜΕΓΑ τον Μάϊο του 2010 είπε, ότι αυτά ήταν εκλογή της Κυβέρνησης!
Η Κυβέρνηση θέλει να παρουσιάσει την προσφυγή της στο ΔΝΤ λόγω αδιεξόδου. Αλλα αυτή όπως φαίνεται δημιούργησε το αδιέξοδο με τις ενέργειές της από σκοπιμότητα αφού κανείς δεν θα πιστέψει την περίπτωση μωρίας λόγω του βαθμού και των γεγονότων που προαναφέραμε. Ο κ. Παπανδρέου αρνήθηκε το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας που προωθούσε η Γερμανία, συνέχισε την χρήση της αγοράς του αρπαχτικού καπιταλισμού, σε κάθε περίπτωση ομιλούσε για ΔΝΤ, ο Υφυπουργός των οικονομικών Σαχηνίδης επιβεβαίωσε οτι το ΔΝΤ ήταν η πρώτη και μόνη εκλογή για την Κυβέρνηση απο τον Οκτώβριο του 2009, και τέλος παρουσίασαν την εκλογή του ΔΝΤ σαν το τελευταίο μέσον διαφυγής από το αδιέξοδο. Όσοι αμφιβάλλουν, παραπέμπονται στο άρθρο του Διαδικτύου (4/5/2010, Greek Lending Crisis - An Inside Job?)
Με τη Λογική του αρπαχτικού καπιταλισμού το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) παρουσίασε έξι πιθανές εκδοχές (scenaria) για το χρέος του Ελληνικού Δημόσιου μέχρι και το τέλος του 2020. Κατέληξε δε στο ότι από τώρα έως τότε, εάν το Δημόσιο πληρώνει 9% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ), στην καλύτερη εκδοχή, το χρέος θα είναι 140% του παρόντος. Αυτό που λέει το ΔΝΤ σημαίνει ότι ούτε 9% του ετήσιου ΑΕΠ δεν είναι αρκετό για να μειώσει το χρέος λόγω του χαμηλού επίπεδου που ευρίσκεται προς το παρόν, και του ρυθμού αύξησης που προβλέπεται για το ΑΕΠ στα επόμενα 10 έτη. Δηλαδή, ο ετήσιος τόκος δεν καλύπτεται με το 9% του ετήσιου ΑΕΠ και κατά συνέπεια το χρέος θα αυξάνεται. Εαν το ΑΕΠ δεν αυξηθεί με το χρόνο άνω των ορίων που υποθέτουν οι κύριοι, ποίος γνωρίζει πότε θα ξεπληρωθεί;
Και τώρα κανείς διερωτάται. Γιατί δεν αυξάνουν το ποσοστό ώστε η ετήσια πληρωμή των δούλων να υπερβαίνει τον τόκο, με κάθε πληρωμή να μειώνεται και το Δάνειο, ώστε κάποτε να ελευθερωθούν και οι δούλοι; Εμείς δεν αναλύσαμε το θέμα αλλα υποθέτουμε ότι 9% του ΑΕΠ είναι ίσως αυτό που αυτοί υποθέτουν ότι το Δημόσιο δύναται να πληρώνει ετησίως, να υπάρχει επί του ασφαλούς η Κυβέρνηση, και να έχουμε δε αυτούς άνω της κεφαλής μας σα την Σπάθα του Δαμοκλέους! Σύμφωνα με τους κύριους του ΔΝΤ (προφήτες με διπλώματα) ποτέ δεν θα ξεπληρωθεί το χρέος εάν δεν αυξηθεί η παραγωγικότητα, ή το ποσοστό που παίρνουν, ή και τα δύο. Και αυτό βεβαίως δεν τους ενοχλεί, αλλά τους συμφέρει! Γίνεται εις βάρος του Λαού.
 |
| Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής |
Όταν διαβάσει κανείς τις έξι εκδοχές, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είμαστε εν συνεχεία δούλοι. Επι των Βυζαντινών (Αυτοκρατόρων και Δεσποτάδων) πληρώναμε 30% του εισοδήματος, κατά μέσον όρο. Εάν δεν σας αρέσει ο αριθμός, μπορεί να τον αυξήσετε. Μόνο επί Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή, πληρώναμε 14%. (ειρωνεία απο τους Τούρκους) Απο εδώ και στο εξής με την Κεφαλαιοκρατία θα πληρώνουμε 9% το ελάχιστο, όσο υπάρχουμε. Εκτός εάν βεβαίως, όπως παρατηρήσαμε, αυξηθεί το ΑΕΠ ή το ποσοστό του ετήσιου ΑΕΠ ή και τα δύο ώστε το 9% να υπερβαίνει τον ετήσιο τόκο. Έτσι θα εξαγοράσουμε κάποτε την δουλεία ή την καταδίκη. Αυτό όμως δεν τους συμφέρει αν και είναι μιά κάποια λύση δύσκολη για το Λαό. Με τη λογική του καπιταλισμού, το επιτόκιο υπολογίζει το ενοίκιο του κεφαλαίου και τον κίνδυνο που διατρέχει ο Δανειοδότης να μην λάβει απο τον Δανειολήπτη στο ακέραιο και σύμφωνα με τους όρους το κεφάλαιο συν τον τόκο.
Άρα, ο κεφαλαιούχος δεν κάνει χάρη στον Δανειολήπτη. Απλούστατα δανείζει (ενοικιάζει) το κεφάλαιο! Εάν δεν το δανείσει ή επενδύσει, τι άλλο να το κάνει; Λόγω πληθωρισμού, αλλαγής στη σχετική αξία των νομισμάτων, και αλλαγής στην προσφορά και ζήτηση κεφαλαίου, η αξία του δύναται να μειωθεί εάν δεν το δανειοδοτήσει ή δεν το επενδύσει με καλή κρίση. Προσπαθεί λοιπόν, να μεγιστοποιήσει την απόδοση του κεφαλαίου με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο επιτόκιο κι ασφαλέστερους όρους. Δεν μας απασχολεί επι του παρόντος η διαδικασία δανειοδότησης. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι στον καπιταλισμό δανειοδοτούν εξ ιδίας ανάγκης ή συμφέροντος και όχι για οποιοδήποτε άλλο λόγο. Και δανείζονται για να εκμεταλλευτούν το κεφάλαιο ώστε να αποδώσει ποσοστό μεγαλύτερο του επιτοκίου. Πολύ λογική η συμπεριφορά!
Αρα λοιπόν, ο Δανειοδότης και ο Δανειολήπτης είναι και οι δυο επενδυτές, και εντός των πλαισίων του καπιταλιστικού συστήματος είναι εξ ίσου υπεύθυνοι για την έκβαση ενός Δανείου (επιτυχία ή αποτυχία). Δεν έχουμε μονόδρομο. Ουσιαστικά, ο πρώτος θέτει το επιτόκιο και τους όρους, και ο δεύτερος τα δέχεται με προοπτικές ότι το Δάνειο θα έχει απόδοση μεγαλύτερη του επιτοκίου. Σε περίπτωση Κυβέρνησης όπου τα δάνεια χρησιμοποιούνται σύμφωνα με τους όρους του Δανείου, κι εντούτοις στη συνέχεια η Κυβέρνηση δεν δύναται ν’ ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, ο Δανειοδότης αποτυγχάνει όπως κάθε επενδυτής μπορεί ν’ αποτύχει στην ελεύθερη καπιταλιστική αγορά. Στο τέλος δε, ενδέχεται να λάβει μόνο μέρος του αρχικού Δανείου ή ακόμα και τίποτε! Αυτό είναι κάτι που μπορεί να το μετρήσουμε και πρέπει να το θυμάται και ο Δανειοδότης και ο Δανειολήπτης! Και σ’ αυτη την περίπτωση ο Λαός δεν οφείλει τίποτε σε κανέναν εκτός από τον εαυτόν του, όπως προαναφέραμε.
Εάν όμως η Κυβέρνηση παραβεί τους όρους ή έκανε κατάχρηση των Δανείων, τότε ο Λαός που αντιπροσωπεύεται είναι υπεύθυνος να επέμβει. Και αφενός μεν να τιμωρήσει τους υπεύθυνους , αφετέρου δε, να επιστρέψει το μη ’παράνομο’ μέρος του Δανείου. Μέρος του Δανείου που χρησιμοποιήθηκε μόνο για το Λαό! Πάλι όμως ο Δανειοδότης απέτυχε σαν επενδυτής στην τοποθέτηση των χρημάτων του και είναι υπεύθυνος για τις εκλογές του και το ‘παράνομο’ μέρος του Δανείου. Ορίζουμε δε ένα Δάνειο ή μέρος του Δανείου ως ‘παράνομο όταν αυτό χρησιμοποιείται για τα ατομικά και πολιτικά συμφέροντα κομμάτων και στελεχών αμέσως ή εμμέσως. Σε καμία περίπτωση ο Κεφαλαιούχος δεν δικαιούται, παιδί του καπιταλισμού να τον ασπάζεται απο την μία πλευρά κι από την άλλη να τον αρνείται. Άρα, πριν ο Λαός αναλάβει την εξέταση των δανείων και μελετήσει τη χρήση τους και τ αποτελέσματα, οποιαδήποτε εξωτερική παρέμβαση Δανειοδοτών είναι ανεπίτρεπτη. Τέτοιο προνόμιο δεν παρέχει ένας Λαός!
Δεν έχει νόημα ένας Λαός να δηλώσει πτώχευση (bankrupsy). Αυτό είναι ένα από τα παιχνίδια και τις επινοήσεις του αρπαχτικού καπιταλισμού που ασπάζονται μόνο οι Κεφαλαιοκράτες και οι υποκρινόμενοι τους Σοσιαλιστές. Τι παίρνουν οι Δανειοδότες και οι Μέτοχοι μιάς επιχείρησης όταν αυτή δηλώσει πτώχευση? Οτι συμμαζεύεται μετά τις διαδικασίες που ακολουθούν την κήρυξη πτώχευσης. Αυτό μπορεί να είναι και μηδέν. Και στην περίπτωση ενός λαού τι θα πάρουν; Την ανεξαρτησία του, ή τη γη του; Η θα τους κάνουν είλωτες μέχρι να ξεπληρωθούν τα δάνεια; Μόνο οι άθλιοι της Ελληνικής Κυβέρνησης και αυτοί που βγάζουν τον καπιταλισμό κάθε φορά από μια ακόμα κρίση επινοούνται μείωση μισθών και συντάξεων ήδη στα όρια της συντήρησης!
Διακύβευσε ποτέ Λαός την ανεξαρτησία του για δάνειο; Θα έπρεπε ο Δανειοδότης να εκτιμήσει την αξιοπιστία και την ικανότητα της Κυβέρνησης πριν προβεί στην χρηματοδότηση. Αστόχησε κι αυτός όπως αστοχεί κάθε δανειοδότης η επενδυτής μιας επιχείρησης και δεσμεύεται με τ’ αποτελέσματα. Δεν δικαιούται να απαιτήσει απο το λαό τίποτε περισσότερο εκτός απο την τιμωρία των κυβερνόντων και την επιστροφή δανείου που κατέχουν αυτοί και οι συνένοχοι τους ή που παραμένει αχρησιμοποίητο. Αυτό είναι κάτι που οφείλει να πράξει ο Λαός γιά το συμφέρον του και τη διατήρηση του διεθνούς σεβασμού και συνεργασίας. Τα Δάνεια ή μέρη των Δανείων της Κυβέρνησης τα οποία είναι ‘παράνομα’, οπως ονόμασαν τα χρέη του Ιρακ οι ΗΠΑ, δεν ξεπληρώνονται.
Στον καπιταλισμό όμως, και με Ρωμιούς πολιτικούς όλα μπορούν να συμβούν αρκεί να τους το επιτρέψεις! Ο Ελληνικός όμως Λαός δεν επέτρεψε ποτέ σε Κεφαλαιοκράτες να του καθορίσουν τι να κάνει με τους συνταξιούχους και τους εργάτες. Το λάθος είναι δικό τους και πρέπει να το πληρώσουν! Αντιθέτως, πνίγουν το Λαό με νέα δάνεια και υπερβολικά επιτόκια, προσπαθώντας δήθεν να του δώσουν σωσίβιο!
Ιουλιανός
επιμέλεια φωτό: Αφυπνιστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου